Sopron

Ponieważ u nas miało lać przez cały dzień, uciekliśmy na drugi koniec Węgier. Fajny to kraj, w którym wycieczka do granicy trwa 2 godziny.

Najpierw słowo komentarza na temat naszego kompletnego nieprzygotowania do wycieczki. Decyzja o wyborze destynacji była przypadkowa, nawet nie wiem czemu tu jesteśmy. Hotele wybraliśmy w pół godziny w Booking, bazując na oficjalnych zdjęciach (tak nie wolno!) i oficjalnej ocenie (tak nie wolno!), bez sprawdzania, co można w okolicy robić. Do Sopron pojechaliśmy, bo kolega z pracy mi kazał :) wiedząc tylko tyle, że jest to perełka i że w plebiscycie postanowili pozostać w granicach Węgier, a nie Austrii.

Droga jak droga. Tutaj każda droga jest malownicza. Dwie godziny wzgórz, winnic, kosciołów z kamienia itd. No ale Sopron... Piękna starówka z duszą, która przez wieki organicznie ewoluowała do dzisiejszego stanu. Tu mury obronne zostały wbudowane w ścianę budynku, tu między budynkami powstał plac. A wszystko kolorowe, wesołe, zamieszkane i uzupełniane na wzór oryginałów. Widzieliśmy, jak ekipa wymieniała stare okna na nowe, tylko, że te nowe były takie same, drewniane z małymi szybkami, a nie plastikowe. Na uliczkach pełno turystów i lokalsów, siedzą sobie pod parasolami, jedzą lancze i piją wino. Wszyscy mają czas, zatrzymują się, zagadują znajomych. A kamieniczki są kolorowe, każda inna, ta wyższa ta niższa. Niby bez ładu i składu, ale całość układa się w bardzo sympatyczną całość. O, to jest kolejne ważne słowo. Elementem wspólnym są wielkie drewniane bramy, które prowadzą na podwórka, na których - oczywiście - prowadzone są wszelkie możliwe biznesy, nie tylko dla turystów, ale przede wszystkim na potrzeby tu mieszkających.

Miasteczko ma również zachowaną różnorodność religijną (dwie synagogi, niestety mieli przerwę na lancz).

Tak się zapatrzyliśmy i zagubiliśmy, że nie weszliśmy do Kościoła Kozy i nie wiemy, czemu się tak nazywa (kościół katolicki wydaje się kojarzyć kozę z czymś wręcz przeciwnym, więc muszę doczytać w wiki o co z tym chodzi).

Co jest ważne z punku widzenia późniejszej wycieczki, tutaj wszystkie knajpki zachęcały do skorzystania z ich oferty - czy to było małe bistro dla lokalsów, czy restauracja dla turystów w cieniu murów obronnych. To, że nie zatrzymaliśmy się nigdzie na dłużej, wynikało wyłącznie z tego, że to był początek naszej wyprawy, ale każdemu kto miał więcej czasu - zazdrościmy.

Ciekawostka. Strefa płatnego parkowania ma cenę uzależnioną od odległości od starówki. Na odcinku 200 m od miejsca, w którym się zatrzymaliśmy, wzrosła prawie dwukrotnie.

Zdjęcia (7)

Komentarze (0)